FİLİSTİN'DE ÇOCUK OLMAK
Filistin... Çocukların hiç çocuk olmadan büyüdüğü,kara bahtlı belde. Sanki hepsi yetişkin doğmuş. Çektikleri acılar onları öylesine olgunlaştırmış ki hiç birinde,çocuklardaki olağan naz niyaz, şımarıklık yok. Hepsi kocaman birer insan gibi aklı başında laflar ediyor. Acılarla, çilelerle, yokluklarla yoğrulmuş kâbus dolu hayatları,zaman tünelinden geçmiş gibi onları bir anda büyütmüş. O masum yavruların perişan görüntüleri bizleri derinden müteessir ediyor. Ne yana baksam bir çocuk görüyorum; Yüzü-gözü kan içinde, acıyla inliyor. Bir çocuk görüyorum; Kolu - bacağı kopmuş. Bir çocuk görüyorum; Korkudan tir tir titriyor. Bir çocuk görüyorum; Şoka girmiş,konuşamıyor, dehşet içinde etrafına bakıyor. Bir çocuk görüyorum; Yaralı kardeşini teselli etmeye çalışıyor. Bir çocuk görüyorum; "Canımın canı","Ruhumun ruhu" diyen Halis dedesinin kucağında, gözlerinin içini öptüğü minicik cansız bedeni ile öylece duruyor. Bir çocuk görüyorum; Şehit babasının başında feryat ediyor...