Güllere Vurgunum

Dostluk, arkadaşlık insanoğlunun olmazsa olmazlarından, toplumsal bütünlüğü sağlayan, hayata anlam katan insanî ilişkilerdendir. Ve çeşitli sebeplerle arkadaşlıklar tesis edilir. Herkesin arkadaşlık anlayışı farklıdır. Kimi arkadaşlık menfaat üzerine kurulur. Kimi arkadaşlık can sıkıntısından kurtulmak için yapılır. Kimi arkadaşlığın amacı öylesine vakit geçirmektir. Kimi arkadaşlığın amacı ise dert anlatıp deşarj olmaktır. Vs ... Vs...  Bu sayılanların hiç birine arkadaşlık denemez aslında.Hiç bir kıymeti de yoktur. Bazı arkadaşlıklar vardır ki hiçbir dünyevi gaye gütmeden, sırf ulvî maksatlarla kurulmuştur. İşte bu tür arkadaşlıklar anlamlı ve kıymetli olandır. Esasen değerli olan tek arkadaşlık türü de budur. Gerisi zaman israfıdır. Yazıma ilham kaynağı olan en son şıktaki türden arkadaşlarım. Allah-u Teâlâ'nın bana en büyük ihsanı olan insanlar... Uzun zamandır ayrı düştüğüm dostlarımı görmek maksadıyla daha önce ikamet ettiğim semte yaptığım ziyaret bana o kadar iyi geldi ki. ...

Eylül... "Hazan mevsimi" diye adlandırılan, sonbaharın gelişini haber veren ay. Eylül denince, akla hep ayrılıklar gelir. Bir bakıma hüzünle harmanlanmış en romantik aydır Eylül.  Şairlere, bestekârlara ilham kaynağı olmuş. Üzerine nice şiirler, şarkılar yazılmış. Kimi ; "Gel Eylülde gel,  Okul yolu sensiz,  Ölüm kadar sessiz.  Geçtim o yoldan dün, İçim doldu hüzün" demiş.  Kimi de;"Memleket havalarından bir haber ver, Eylül yağmuru nasıl düşer toprağa Kemah’ın kapalı dar yollarında?  Hangi kuş hatıra çizdi dal uçlarına?"' demiş.  Bir nevi melankolik, romantik duyguların yoğunlaştığı, ruh halinin biraz daha durgunlaşıp hassas bir halete büründüğü zaman dilimidir Eylül. Peki, Eylül neden hüzün verir insana?  Belki de; Tabiatın yavaş yavaş canlılığını kaybettiği, dağları, tepeleri, ovaları saran yeşil örtülerden sıyrılıp sarının tonlarına büründüğü, çiçeklerin solduğu, ağaçların kurumaya, yaprakların sararıp dallardan koparak düşmeye başladığı mevsi...

Bu yazıyı kaleme alırken çok önemli olduğuna inandığım bir mevzuda farkındalık oluşturmayı murad ettim.  Yazımı okuyanlar katılır mı bilmiyorum ama bence;  Evlerin de ruhu vardır.  Tıpkı her evin kendine has kokusu olduğu gibi...  Bu yüzdendir ki kimi eve girdiğinizde huzur bulursunuz,rahatlarsınız. Kimi ev ise sizi sıkar, diken üstünde hissedersiniz.  Peki neden? Neden böyle olur?  Çünkü evler,orada yaşayan kişilerin ruh halini yansıtır.  Dizaynı, mobilyası,mefruşatı, aksesuarları ile birlikte ev sahibinin iç alemi,alışkanlıkları, davranışları ve maneviyatı o evin her köşesine sinmiştir.  Her ev, sahibini aksettiren bir aynadır. Bildiğimiz aynadan bir farkla... Bu aynanın manevî bir yönü vardır. Sureti yansıttığı gibi sîreti de yansıtır. Yani ev sahibi ne denli samimi, cömert, güzel huylu ve maneviyatı yüksek ise o evde o nispette güzel yansımalar olur. İçine giren insan, ruhunda bunu hisseder, çok hoş duygular neşvü nema bulur.  Bir ev ki,...