HATİCE NİLGÜN TOSUN

كُلُّ نَفْسٍ ذَٓائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ اِلَيْنَا تُرْجَعُونَ

"Her can ölümü tadacaktır. Sonra bize döndürüleceksiniz."  Ankebût sûresi- 69. âyet

Âyet-i Kerîme'de belirtildiği gibi vaktini,yerini, şeklini bilemediğimiz ölüm, bir gün hepimizin kapısını çalacak.

Mühim olan ölmek değil, Huzur-u Rahman'a imanla, kulluk görevlerini (mümkün mertebe) yapma gayretiyle gidebilmek...

"Gayret" diyorum. Çünkü ; peygamberler hariç kimse  - sürekli mücadele etmek zorunda olduğu şeytan ve nefs-i emmare varken -  kulluk görevlerini yüzde yüz yerine getirmeye muvaffak olamaz.

Bundan dolayı Müslümanı kurtaracak olan ameli değil, Cenab-ı Hakk'ın rahmetidir.

Her şeye rağmen Müslüman dünyaya gönderilişindeki ilahî maksadı bilmek,ömür sermayesini ona uygun harcamaya çalışmak mecburiyetindedir.

Hergün sayısız insan doğuyor ve ölüyor. Sürekli bir sirkülasyon var. Aziz üstadın tabiriyle her vakit birileri, silah altına alınan nefer gibi büyük bir talimgâh olan bu dünyaya geliyor, birileri de buradaki görevlerini tamamlayıp terhis tezkeresini alıp aslî vatanına rücû ediyor.

"Biz gidiyoruz, aldanmakta faide yok. Gözümüzü kapamakla bizi burada durdurmazlar; sevkiyat var." (Lem'alar, Yirmi Altıncı Lem'a, Üçüncü Rica)

"Nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz. Nasıl ölürseniz öyle dirilirsiniz", hadis-i şerif'i hayatımızı nasıl geçirmemiz gerektiği hakkında ipucu veriyor.

Kimi hiç ölmeyecek gibi dünyaya çalışır, dünyevî eserler bırakır, onlarla anılır, "dünya kahramanı" olur.

Kimi de ölümü,hesabı aklından hiç çıkarmadan ebedî yolculuğuna nevâle hazırlamakla ömür geçirir, geride ulvî hatıralar bırakır, zihinlerde "ahiret kahramanı" olarak yer eder.

Çok yakın bir zamanda işte böyle bir ahiret kahramanını ebedî yurduna yolcu ettik.

Hatice Nilgün Tosun...

Ömrü iman - Kur'an hizmetinde geçmiş bir büyüğümüz.

Bir akşam aniden fenalaşıp hastaneye kaldırılıyor. Durumu çok ağır. Entübe ediliyor. O gece, sabaha doğru ruhunu teslim ediyor. Regaip kandili'nde naaşı Antep'te toprağa veriliyor.

Herşey o kadar hızlı gelişiyor ki herkes şaşkınlıkla birlikte derin bir üzüntü duyuyor.

Sapasağlam bir insan birden, umulmadık bir şekilde vefat ediyor. Bu elbette  sarsıcı. Hele de sevilen bir insan ise.. 

Arkasından hatimler okunuyor,dualar ediliyor.

Fakat ortak bir görüş var. O da şu ki :

Hatice Nilgün hanım ahirete hazırlık noktasında dolu dolu bir hayat yaşadı. Ve inşaAllah hizmetini bitirdi, ücretini almaya gitti.

Dünya sıkıntıları bitti, ruhu huzura, sükûna kavuştu. Belki de şimdi kabrinde sürûr içinde cennet bahçelerini temâşâ ediyor.

Arkasında, iman kardeşliğine binaen ,şirket-i maneviye ve  sırr-ı uhuvvetle, yapılan her salih amelden, sevaptan hissedar olacağı sayısız hizmet erleri, muhabbet fedâileri bıraktı.

Ne mutlu ona! Ne mutlu onun gibi yaşayanlara! 

"Çünkü ölüm gelse, bir ruhu alır. Sırr-ı uhuvvet-i hakikiye (hakiki kardeşlik sırrı) ile, rıza-i İlâhî yolunda, ahirete müteallik (alâkalı) işlerde kardeşleri adedince ruhları sağlam olduğundan, biri ölse, ‘Diğer ruhlarım sağlam kalsınlar. Zira o ruhlar her vakit sevabları bana kazandırmakla manevî bir hayatı idame ettiklerinden, ben ölmüyorum’ diyerek, ölümü gülerek karşılar. Ve o ruhlar vasıtasıyla sevap cihetinde yaşıyorum, yalnız günah cihetinde ölüyorum’ der, rahatla yatar.”  Mektubat - 22.Mektup

Hatice Nilgün hanım deyince akla, sadece imanî yönü değil,aynı zamanda Müslüman bir hanımefendinin sahip olması gereken zarafet, nezaket,asalet, itidal ile birlikte giyim-kuşamına gösterdiği ihtimam da geliyor. Kendine ve etrafına saygısı olanın dikkat etmesi gereken hususlar...

Onu hiç bir zaman unutmayacağız.

Her kelimesini tane tane, yavaş yavaş okuduğu,izah ettiği, pürdikkat dinlediğimiz iman-Kur'an hakikatleri var oldukça o da manen aramızda olacak inşaAllah. 

Dünya güzel bir insanı kaybetti, cennet belki de hasretle beklediği bir ehline kavuştu.

Ruhu şad olsun

Hüsniye Ünal