ÖLÜM

 

    Ömür ağacından her gün bir yaprak düşerken ne kadar boş işlerle uğraşıyoruz.

Bugün yatsı namazına dururken bunu düşündüm.

    Hadi gençler ölümü çok fazla idrak edemiyor. Çünkü gençliğin verdiği bir gaflet var. Ölüm onlara uzak görünüyor.

Peki yaşı kemale ermiş, ölümün bir nevi keşif kolları hastalıklar, saça düşen aklar vs... ile muhatap olan bizlere ne oluyor ki bu kadar umarsızca yaşıyoruz?

    Çocuklarımız birer yetişkin olmuş, hayata atılmış, artık ayrı bir düzenleri varken ve onların da yavaş yavaş yaşlarının ilerlediğine şahit oluyorken, her an ölüme yaklaştığımızı, aslında ölümün daima başucumuzda olduğunu, unutuyoruz. Tevehhüm-ü ebediyet, tul-i emel bizi öylesine sarmış ki, gözlerimiz hakikate kapanmış.

    Uyanalım, kendimize gelelim, bu dünyada misafirliği her an bitecek ve ötelere bileti kesilecek bir yolcu olduğumuzu idrak edelim..

Hüsniye Ünal