ASKER

-

 


Rahmetli anneannemin hatıralarından:

"Köyümüzde yalnız yaşayan, dul bir hanım vardı. Birgün tarlasına gidiyor, bir de ne görsün!. İki asker... 

Çocuk yaştaki askerler açlıktan, kaçmış,bizim köye gelmiş, yakalanma korkusundan, tarlada tepeleme yığılmış otların içine saklanmışlar.Kendilerini ele vermesin diye kadıncağıza yalvarıyorlar. O da ele vermiyor. Evden getirdiği ekmekleri (ekmek bulabilmek o savaş yıllarında büyük lüks) askerlere veriyor. Onlar da kadının otlarını öküz arabasına yükleyerek yardım ediyorlar. Sonra da oradan ayrılıp gidiyorlar. Nereye gittikleri meçhul."

Savaşın korkunç yüzlerinden biri daha... 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

HATİCE NİLGÜN TOSUN

-
Resim
كُلُّ نَفْسٍ ذَٓائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ اِلَيْنَا تُرْجَعُونَ "Her can ölümü tadacaktır. Sonra bize döndürüleceksiniz."  Ankebût sûresi- 69. âyet Âyet-i Kerîme'de belirtildiği gibi vaktini,yerini, şeklini bilemediğimiz ölüm, bir gün hepimizin kapısını çalacak. Mühim olan ölmek değil, Huzur-u Rahman'a imanla, kulluk görevlerini (mümkün mertebe) yapma gayretiyle gidebilmek... "Gayret" diyorum. Çünkü ; peygamberler hariç kimse  - sürekli mücadele etmek zorunda olduğu şeytan ve nefs-i emmare varken -  kulluk görevlerini yüzde yüz yerine getirmeye muvaffak olamaz. Bundan dolayı Müslümanı kurtaracak olan ameli değil, Cenab-ı Hakk'ın rahmetidir. Her şeye rağmen Müslüman dünyaya gönderilişindeki ilahî maksadı bilmek,ömür sermayesini ona uygun harcamaya çalışmak mecburiyetindedir. Hergün sayısız insan doğuyor ve ölüyor. Sürekli bir sirkülasyon var. Aziz üstadın tabiriyle her vakit birileri, silah altına alınan nefer gibi büyük bir talimgâh olan bu dünyaya geliyor...
Devamı

NEVİN

-
Resim
Ortaokulda çok sevdiğim bir arkadaşım vardı.Kardeşten yakındık. Aramızda büyük bir muhabbet vardı Nevin'le. Okulda her anımız birlikte geçerdi. Yapışık ikiz gibiydik.  Sonra biz oturduğumuz yerden taşındık.Okulum da değişince ayrı düştük. Yıllarca mektuplaştık. Ben yazmayı çok seven bir genç kızdım, çok da vefalıydım (vefa yönünden değişen bir durum yok, halâ aynıyım). Nevin'e destân gibi mektuplar yazardım. O yazmakta biraz tembeldi, canı isterse karşılık verirdi.Ama biliyordum ki bu tavrı tamamen üşengeçliktendi.Onun için kızmaz, gücenmez, yazmaya devam ederdim.Arada ziyarete de giderdim. Biz Sarıyer'de oturuyorduk ,Nevin'ler Taksim-Beyoğlu'nda oturuyordu.O Atatürk lisesine başlamıştı, ben Sarıyer Kız Meslek lisesine. Zaman zaman okulu kırıp Nevin'in okuluna gidiyordum onu görmeye. Bu süreçte Nevin'in çok sevdiği babası Avni amcanın gencecik yaşta vefat ettiğini duydum. Bir kaç yıl sonra gördüğüm annesini tanımakta güçlük çektim. Kadıncağız kocasının kaybı...
Devamı

DÜNYA SÜRGÜNÜNDE YALNIZ BİR ADAM : NİZAMETTİN AMCA

-
Resim
Evim işlek bir caddeye bakıyor. Dört yolun birleştiği gayet hareketli, renkli bir caddeye... Cam kenarında oturup akan trafiği, oradan oraya koşuşturan insanları seyretmek hoşuma gidiyor. Böyle dışarıyı seyrettiğim günlerden birinde dikkatimi çeken bir şey oldu. Elinde baston, yaşlı bir kadın duraktaki bankta oturuyordu.Otobüs beklemediği belliydi.Çok uzun süre orada kaldı. Sonraki günlerde de sık sık,hatta neredeyse her gün onu orada gördüm. Saatlerce öylece oturuyor, durağa gelenlerle konuşuyordu. Sonradan öğrendim ki yalnız olduğu için birilerini görmek,birileri ile konuşmak için oraya geliyormuş. Kadıncağızın hali, zaten fasılasız hüzün dolu kalbime çok dokundu.Onun yalnızlığını yüreğimin derinliklerinde hissettim. Bu durum beni aldı tâ çocukluğuma götürdü. İlk ve ortaokul yıllarında oturduğumuz Cihangir'de koltuk döşeme işiyle geçimini sağlayan yaşlı bir amcamız vardı. Nizamettin amca... Bizim hemen karşımızdaki apartmanın en alt katındaki dükkânında çalışır, dükkanın üstünde...
Devamı