REKLAMLAR VE MAHREMİYET

 

Kültürümüzde "mahremiyet" diye bir kavram vardır. Aslında öznesi "İnsan" olan bütün toplumlar için geçerli bir kavram. Yani bu sadece bizim toplumumuza ait değil.

Mahrem kelimesi utanç duygusu ile bağlantılıdır, gizlenmesi, açığa vurulmaması gereken anlamında kullanılır.

Modern (!) dünyada neredeyse geçerliliğini kaybetmiş değerlerden biri.

Günümüz toplumları - ve maalesef buna İslam toplumları da dahil - giyim, kuşam, konuşma ve  tavırlarda o kadar cesur (!), o kadar çağdaş (!) ki herşey alenen ortada. Hiç gizli saklı birşey yok.

Artık iyice bıktıran reklam kuşaklarında sergilenen ürünler ve istisnasız hepsinde kullanılan üryan kadın bedenleri vs.... Böylesine seviyesizlik kelimenin tam anlamıyla mide bulandırıcı.

Kadınlara mahsus özel durumlar, günler, materyaller, görselleriyle birlikte arsızca, hayasızca sunuluyor.

"Utanırdı burnunu göstermeye süt ninem,Kızımın gösterdiği kefen bezine mahrem" diyen Üstad Necip Fazıl Kısakürek  bir de bugünleri görseydi ne derdi acaba?

Onun devrinde de medeniyet adı altında dekolte vardı.Az da olsa bikinili kadın resimleri gazeteleri işgal ediyordu. 

Fakat basın yayın yoluyla bu denli utanmazlık, arsızlık, hayasızlığın milletin gözüne sokulması ne yazık ki bizim asrımıza denk geldi. TV ekranlarında, reklam diye empoze edilen ahlaksız söylem ve görüntülere "dur" diyecek idari bir mekanizma olmaması da işin cabası. Gerçekten, "dini muhafaza etmenin elle kor ateş tutmak kadar zor olduğu" dehşetli bir asırda yaşıyoruz. 

"İman insanı insan eder, belki de (muhakkak) kainata sultan eder."

 Tahkiki imandan nasiplenmeyince,fani dünyaya ebedi gibi yapışıp bir hesap endişesi olmayınca  haya, mahremiyet, insana yakışan vicdani duygular inkişaf etmiyormuş. Durumdan çıkan sonuç bu.

İnsanlığın anası olan kadının kendi rızasıyla içine düştüğü durumdan dolayı  üzüntü duymamak mümkün mü?

Hüsniye Ünal