SEVGİ

Sevgi...

Her derdin çaresi,

Her hastalığın ilacı, 

Gönül yaralarının merhemi.

Ruhun tamircisi.

Bir insan maddi sıkıntılar içinde yaşamak zorunda kalsa da eğer etrafında bir sevgi çemberi varsa mutlu olabilir.

Seven bir eş, şefkatli bir anne - baba, sağlıklı, itaatkar evlatların olduğu bir yuva, adeta cennetten bir köşedir.

Hele bir de iyi niyetli, samimi ve uyumlu akraba, arkadaş, komşularla kuşatılmış bir çevre içinde yaşama şansı varsa bundan daha büyük mutluluk olamaz.

İnsanların en büyük ihtiyacı sadece ve sadece sevgidir.

Sevginin iyileştiremediği bir hastalık, hiç bir yara yoktur.

Sevgiyle doyan, iyileşen bir ruhun sıhhati elbetteki bedene de yansır. Beden de iyileşir.

Yaşadığımız asırda şahit olduğumuz bütün sorunların ana sebebi sevgisizliktir.

Boşanmalar, aldatmalar, aile fertleri arasındaki kopukluk, düşmanlık, akrabalık - komşuluk bağlarının kopması hep sevgi yoksunluğundan kaynaklanıyor.

Özellikle eşler arası sevgi - saygı çok önemli. Karı - koca birbirini severse, sayarsa, onlardan meydana gelen yavrular da bu sevgi yumağı içinde büyür ve mutlu birer birey olarak yetişir.

Mutlu bireylerden oluşan toplum ise temelleri sağlam, güçlü bir bina gibidir. Kimse yıkamaz, orada insanlar güven içinde yaşarlar.

Bir videoda görmüştüm.

Bir anne ile yavru kangurunun öyle bir kucaklaşması vardı ki, duygulanmamak mümkün değil.

Bu video, cismen mevcut olduğu halde evladına varlığını hissettirmemiş, sevgi ve şefkat göstermemiş, fıtratı bozulmuş anne - babaları (!) hatırlattı.

Ve şu kesin ki; böylelerinin sayısı çok fazla. Ekranlarda, çevrede görüyoruz, duyuyoruz.

Bunun gibi eli öpülesi, fedakar ebeveyninin kıymetini bilmeyen, hayırsız evlat da çok fazla.

Hani derler ya ; Dünyanın çivisi çıkmış. Aynı öyle.

Sevgi anlayışının yeniden inşa edilmesi lazım.

Bunun yolu vicdan ve merhametten, kişilerin sorumluluk duygusu taşımasından geçmekte.

Yani anne-baba dünyaya getirdiği evladına sevgi, ilgi göstermek sorumluluğunu,

Evlatlar ebeveynine karşı saygı ve (haklı olduğu konularda) itaat mecburiyetini, karı - koca birbirlerine karşı her türlü görevlerini sevgi çerçevesinde, yapma zorunda olduğu bilincini taşımaları gerekir. 

 Velhasıl kelâm ; her şeyin başı sevgi, sevgi, sevgi...

Hüsniye Ünal