VEFA

 - Gözden ırak olan gönülden de ırak olur.

-Peki ya vefa? Vefa nerede kaldı?
Yoksa gerçekten sadece İstanbul'da bir semt adı mı?

Kimi insanı tanıdıkça sever,kimini de tanıdıkça uzaklaşırsınız.
Kimi insanın varlığı ile yokluğu birdir.
Kiminin yokluğu  daha hayırlıdır.
Kiminin ise varlığı nimet, yokluğu özlemdir. Varlığı huzur, yokluğu hüzün verir. Görünce içiniz açılır, görmediğiniz zamanlarda eksikliğini yüreğinizin tâ derinliklerinde hissedersiniz.
Bazen yıllarca arkadaşlık ettiğiniz kişinin zaman kaybı olduğunu farkedersiniz. Bazen de  çok az bir zaman diliminde birlikte olduğunuz kişiyle aranızda öyle güçlü bir dostluk bağı kurulur ki, hiç bir şartta hayatınızdan ve kalbinizden çıkarmazsınız. Merak edersiniz. Uzakta ise arar sorarsınız. İlgilenirsiniz .
Ayrı düştüğünuzde ,sanki hiç tanımamış gibi yok saymazsınız.

İşte hakiki dost ve dostluk budur. Fakat burada ince bir nokta var. Ki o da dostluğun karşılıklı olmasıdır. Tek taraflıysa  fazla ömrü olmaz. Zira hiç bir insanî ilişki tek taraflı olmaz. Zaten tek taraflıysa ortada dostluktan bahsedilemez.

Dost, arkadaş,yaren vs ... gibi kavramlar *kalbî sorumlulukları* haizdir.

Kalbî sorumluluk:
Birlikte vakit geçirmiş, aynı sofrada yemek yemiş, üzüntülerini,sevinçlerini paylaşmış, aynı yüce mefkureyi taşıyan, dünyaya aynı pencereden  bakan insanların birbirine karşı sahip olması gereken manevî sorumluluktur.

Bu sorumluluk duygusu , araya mesafelerin girmesi nedeniyle dostların unutulmasına mâni olur, olmalıdır.
Hele bir de "vefa"dediğimiz bir kavram var ki. O bile tek başına dostluğu ilelebet devam ettirebilir.  Uzak ya da yakın olmak farketmez. Bu, dostuna değer vermek, değerli hissettirmektir.

Fakat zannederim herkesten vefa beklemek fuzulî  bir beklenti olur. Zira,"vefa" yalnızca faziletli, hassas ruhlu, samimi yürekli insanların özelliğidir.
Dostluk, arkadaşlık deyince aklına  çıkar ilişkileri gelen, canı sıkıldığında birlikte zaman geçirmek olarak görenler ne  vefanın,ne hatır -gönül tanımanın ve ne de değer vermenin anlamını bilir.

Rabb'im karşımıza varlığı nimet olan,"iyi ki"dediğimiz dostlar çıkarsın .
Amin

Hüsniye Ünal